denizimiz, hayatımızın en güzel kazası:)

iş değişikliği, yeni bir ev, yeni bir semt ve bizimkilerden daha uzağa taşınma burukluğu içerisinde hiç ihtimal vermşyorken gırgırına teyzemizin zoruyla yaptığımız testte bir baktıkki davetsiz bir misafirimiz varmış ve biz yeni evimize meğer 2 kişi değil 3 kişitaşınmışız:)

tabi iş arama çabalarıma uzun bir süre ara vermek zorunda kaldık. Şimdi bu misafirimiz tam 31 haftalık oldu. Yanda 22 haftalıkken bize verdiği ilk ve son pozunu gördüğümüz minik erkeğimiz deniz şu sıralar debelenmekle ve plasentasını tırtıklamakla meşgul.

Son birkaç gündür nette blogları okuyarak geçirdim günlerimi ve bende oğlum için böyle bir blog yapmaya karar verdim. Zira evde dinlenmek zorunda olduğum için bu bana iyi gelecek düşüncesindeyim. Oğluma bu dönemde hissettiklerim anı olarak kalsın istedim.

Gelelim 31 haftalık yolculuğumuzun özetine...

İlk kontrolümüzde içimizde şüpheyle gittiğimiz (ki testlere güvenmiyor ve hala ihtimal vermiyorduk babamızla bu duruma) doktor kontrolümümüzde denizi göremedik, daha doğrusu minik kesesini:). 2 hafta sonraki ziyaretimizde kesemizi gördük,sonraki ziyarettede kalp atışlarını duyduk. Anlatılamaz tarif edilemez bir duyguydu.

Sonrasında mide bulantıları, tiksinmeler ve uyku halleri ile 14.haftaya geldik.insan ozamanlarda hamilelik ne zormuş 2. ve 3. bebek yapmaya insan nasıl karar veriyor bu bulantılar çekilirmi diye düşünüyor ama bu durum geçer geçmez ne yaşadıysanız hepsini unutuyorsunuz. işin sırrı sanırım bu. o zor geçen haftalarla ilgili pek bişey hatırlamıyorum şimdilerde:)

Gelen yaz ayıyla beraber ufak bir tatil (ki iyiki yapmışız sonrasında tatile gitmem yasaklandı ve babamız yalnız tatil yaptı), evde ve anneannemizde yaptığımız havuz sefalarımız başladı. Bu arada dedemiz çok ciddi bir rahatsızlık geçirdi ve çok zor ve büyük bir ameliyat oldu. çok üzüldük çok zor zamanlar geçirdik ve hamileliğimizi unuttuk :(dedemiz 1 ay burnundan beslendi geçen haftaya kadarda boğazından açılan bir delikle nefes aldı. çok şükürki iyileşti artık.denizle beraber çok dua ettik iyileşsin diye.Dualarımız kabul oldu çok şükür.

22.haftada detaylı ultrasonumuzda 'plasenta previa' olduğumuzu öğrendik. O da neymiş derken netten ve doktorumuzdan aldığımız bilgilere göre plasentamız kendine yerleşecek yer bulamayıp en aşağıya yolu tamamıyla kapatacak şekilde yerleşmiş ve benim ve bebek için çok ciddi bir durummuş. 250 kadında birinde görülüyormuş o şanslı benim zahir:) kanama geçirme riski ile bir çok şey yasaklandı. ogün bugündür dikkat ediyoruz,araba kullanmıyoruz çok gezmiyoruz vs vs. Allahtan yüzmek ve yürümek serbest bizde yüzdük bol bol ve birazda yürüdük ama uzun süre ayakta kalamıyorduk o nedenle az yürüdük .

Denizimiz plasentamız yolu kapattığı için sezeryan ile gelecek o nedenle 2 hafta erken gelecek bizde şimdilerde son hazırlıklarımız yapıyoruz.

Plasenta previa teşhisinden ve babamın hastalığından önce herkesin erkenden almayın demesine karşın giyim alışverişimizin çoğunu yaptık. Gerçi insan hala bişeyler almak istesede kendimi tutuyorum. Ama annem bi dünya almasına rağmen hala alışverişe devam ediyor ve bu konuda benim kadar başarılı değil :)

1 ay önce anneannemiz ve dedemiz bebek odamızı, büyük teyzemizde beşiğimizi aldı. Şimdilerde haftaya gelecek bebek odamız ve beşiğimizi bekliyoruz. Bebek arabamız ana kucağımız ve ufak tefek eksiklerimizle denizimizi bekliyoruz.

Yarın teyzemiz ve eniştemiz gelecek ve bebek odamızı boşaltıp boya ve bordür işini halledeceğiz.

30 haftalık serüvenimiz şimdilik özetle(geniş bir özet oldu sanırım) böyle.

Deniz kuzusu seni bekliyoruz babanla ama sakın erken gelme daha tam olarak hazır değiliz kuzum:)