Kare kare haftasonu

Önümüzdeki haftasonu gelmeden geçtiğimiz haftasonunun özetini geçeyim. Sondan başlayarak:)
Pazar günü Babamız bizi Dolphinarium'a götürdü. Deniz henüz pek anlamadı ama yunusların,fog ve balinanın gösterisi güzeldi. Deniz'i havuza girmek istemesi ihtimali üzerine önce arabaya bağlı tutmaya çalıştık ama sonra sıkılıp ağlayınca ver elini özgürlük:) Birde çubuk krakeri olan bir kızda bulduk kendimize , oturup çubuk kraker yemek daha eğlenceliydi:)




Öncesinde şişme kocaman oyuncaklar olan oyun alanında ana oğul oynadık, çok eğlendik:)







23 Nisan onun bayramıydı, anne çalışmış olsada akşam lunaparka götürdük onu, atlı karıncaya dönen uçak araba vs ye bayılıyoruz.

Cumartesi Dedemizdeydik oynadık coştuk yine:)

Anne bu bisiklet biraz değişik sanki der gibi scooter'ı evirdi çevirdi binmeye çalıştı :)

Bu aralar hep böyleyiz

Çalışan anne durumuna alışamama mı yoksa 2 yaş sendromumu çözemedim?

Deniz Ada buluşması

Dün gece Ada lardaydık. Ada ile oynamaya gittim ama bana o kadar çok bağırdıki korkudan ağladım hep:) sanırım beni seviyor ama böyle sevgi olmazki:)

oyun grubu ?. buluşma

Bugün oyun arkadaşım kankamız Kuzey bizdeydi. Önce bahçede sonra evde oynadık. Yine çok eğlendik.İyiki geldiler:)

burdayız merak etmeyin

Onun arabası var güzelmi güzel:)

yeni fotoğraf makinesi deneme 1-2...


Cadde de temizlik işleri bizden sorulur

Buralardayız ama yazacak hatta internete girmeye vakti olmayan bir anne ve annesine hasret kalan onu gördüğü her an dibinden ayrılmayan çocuk durumundayız:(
fotoğraflar geçen haftadan. Ekleyecek zaman ancak buldum.

Hastaydik ama yinede bahcedeydik bugün

-








Posted using BlogPress from
sevil's iPhone

Çok uzun zaman oldu

Çok uzun zaman oldu yazmayalı. yzamaya vakitmi var? totomu yere koyup oturmayalı tam 2 ay oldu.Yani işe başlayalı 2 ay oldu. Dört nala hayat geçiyor.Ne kadar bu vücut ve kafa buna dayanır soru işareti:) Bir bakıyorsun pazartesi, bir bakıyorsun cuma.İşe başladık, dinlenmeye vakit yokken bloğa yazı yazmak bir lüks oldu.
Günler geçiyor, Deniz büyüyot. çalışmaya başlayalı neler değişti anlatayım.
15. aylık serüven emzirmeye veda ettik. Sormasam aklına gelmiyordu bende vermeyeyim bir süre bakalım ne olacak dedim ,bıraktık. Zaten oyun oynuyordu. Kısmet bugüne kadarmış
Gözünü sevdiğim anne sütü ne mucize bir şeymiş, bıraktık 2 kez yüksek ateşle boğaz ve kulak enfeksiyonu geçridk. meğer gerçekten koruyormuş sütüm. Hatta daha yeni iyileştik. perşembe, cuma cumartesi 39,7 dereceleri bile gördük.
Uyku düzenimiz işe başlayalı şaştı. geceleri benimle olmak için geç uyuyoruz. ve gecenin bir yarısı uyanıp yanımızda uyumaya devam ediyor. hasret gideriyoruz. Ama bu durum benim içimi sızlatıyor:(
Siyam ikizi gibiyiz.İnanılmaz bana düşkün oldu. benim elimden tutup sürekli benimle olmak istiyor. El ele evi dolaşıyoruz ,oyun oynuyoruz. odadan çıksam ağlıyor. Yine işe başladıktan sonra oldu,bırakıp gidcem sanıyor.
sabahlaraı ben hazırlanmayayım diye kucağımdan inmek istemiyor.
unuttuğum ama hayatımızda Denizde değişiklikler çok,uyku çok , ara çok, sık sık yazarım bundan sonra umarım.
Özetle Çalışan anne olmak zormuş....